Στη συμβουλευτική θεραπεία της οικογένειας, ακολουθείται η συστημική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία, η οικογένεια αντιμετωπίζεται ως σύστημα αποτελούμενο από πλέγματα σχέσεων αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης.

Σε περίπτωση εμφάνισης κάποιας προβληματικής κατάστασης ή συμπεριφοράς ενός εκ των μελών της οικογένειας, η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση εστιάζεται στην ποιότητα των σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί και στους παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή τους. Οι παράγοντες αυτοί εντοπίζονται σε προγενέστερα στάδια εξέλιξης της οικογένειας.

Για την ακρίβεια, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης που υιοθετούν οι γονείς διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στις συνειδητές και ασυνείδητες επιλογές των παιδιών και στη γενικότερη καλλιέργεια της προσωπικότητας τους. Η μίμηση των γονεϊκών προτύπων συμπεριφοράς ξεκινά από τους ίδιους τους γονείς, οι οποίοι φέρουν βιώματα και επιρροές που τους ασκήθηκαν στα πλαίσια της πατρικής τους οικογένειας.

Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση ενδεχόμενων συγκρούσεων ή άλλου είδους προβλημάτων που ανακύπτουν στην οικογένεια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης και ειλικρινούς επικοινωνίας. Μέσω της συμβουλευτικής, δίνεται έμφαση στην ανάπτυξη σχέσεων βασισμένων στην ενσυναίσθηση, στην ύπαρξη δηλαδή αμοιβαίας κατανόησης και διάθεσης για συνεργασία. Συγχρόνως, η εκδήλωση των συναισθημάτων στοργής και αγάπης δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας, που είναι καίριας σημασίας για την κατάκτηση της συναισθηματικής ωριμότητας.

Με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται η μετέπειτα κοινωνική εξέλιξη του ατόμου και καθίσταται εφικτή η σύναψη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων, από τις οποίες εισπράττει ικανοποίηση και πληρότητα.